domingo, 19 de mayo de 2013

Viaxamos con "Peaxes" e "Valentino Rifini e Âkil Pillabán, de viaxe en Milán"

No noso afán de seguir  coñecendo lecturas adecuadas para o noso alumnado neste mes de maio, escollemos dous que, desde xéneros literarios ben distintos, parecen responder aol tema de poñerse na pel doutro : unha novela,  Peaxes, de Santiago Lopo e unha obra de teatro , Valentino Rufini e Âkil Pillabán, de viaxe a Milán, de Roberto Salgueiro.
Na primeira delas, durante unhas horas convértesche nun traballador dunha autoestrada quen , metido nesa urna de cristal e para vencer o aburrimento do seu traballo, imaxina as vidas dese discorrer continuo de condutores nos seus coches a través das escasas palabras que  pronuncian e da música que escoitan.
Unha novela moi áxil, entretida e  fresca que achega unha visión moi certeira sobre a sociedade contemporánea, con pasaxes poéticase con referencias clásicas  como este:
"Os que atravesan o mar para chegaren ata nés non pertencen a ningunha tripulación mitolóxica, aínda que sofren pobras que espantarían a calquera heroe clásico. Sinto un profundo respecto por estes argonautas modernos que xa non van á procura do vélaro de ouro dun carneiro, senón á busca do propio carneiro, para escorrentar a fame. A traxedia grega converteuse en traxedia africana, negra como a alma de moitos brancos(...)";
malia que a algunhas das lectoras non lles acabou de gustar o final.
Respecto da segunda, unha farsa moi adecuada para representar  co alumnado do primeiro ciclo, a acción transcorre en Italia no século XVIII, coinciden os nosos protagonistas: Valentino e Âkil, ambos os diferentes- pois pertencen a distintas culturas- pero semellantes as súas circunstancias, pois ambos foron abandonados polos seus amos e han de pasar a tarde-noite xuntos.  A pesar de todo iso, co paso das horas, a desconfianza, os prexuízos sociais van desaparecendo para demostrar ao  lector-espectador que todos somos iguais, independentemente da cor da túa pel ou da relixión que profeses.  En fin, unha obra moi divertida.

miércoles, 1 de mayo de 2013

Tardes de palabras

En la sesión de abril, nos hemos reunido en torno a dos libros- Tardes con Margueritte, de Marie-Sabine Roger, y La pequeña tejedora de historias, de Agnés de Lastrade y Marie Caudry- con una temática común: la lectura y las palabras. Porque de eso tratan los libros elegidos: del poder que tienen las palabras. No en vano, cada tarde – como Margueritte y Germain- nos reunimos para hablar- como la pequeña tejedora de historias.
Dos libros que han gustado por igual a todas. Allí se trató del tema de la soledad de los protagonistas que se encuentran casualmente en un banco del parque y que se convertirán en amigos que se apoyan, que se protegen mutuamente; y todo ello, se produce en torno a la lectura que Margueritte comparte con Germain, quien afirma: “Si de pequeño me hubiesen leído cuentos, quizá habría metido las narices en más de un libro, en lugar de hacer tonterías solo por aburrimiento".
A través del libro, de sus conversaciones, se trazan los retratos emocionales de ambos personajes, a los que la sociedad ha dejado a un lado porque ya no les resultan útiles. Y es entonces, cuando comienza la tutela intelectual, física y emocional que ejercerán mutuamente, al tiempo que vamos descubriendo, en ocasiones con grandes dosis de humor, la defensa de la lectura como escuela de aprendizaje y como puerta que te permitirá conocer nuevos mundos, mediante esas palabras que la pequeña tejedora cultiva. “algunas palabras necesitan ayuda. Son tan frágiles que hay que darles ánimo. La palabra “nosotros” es la más difícil de cultivar”.
En fin ,dice Germain:en una de estas páginas: “En mi ambiente, los libros no están muy bien vistos(…) Sentía tanta vergüenza, que escondía el diccionario como si fuera un libro porno” ¡Cómo nos gustaría que eso no sucediera nunca!, porque ¡qué buenos momentos pasamos en torno a un buen libro con una buena compañía! Os deseamos a todos unas ¡dulces lecturas!

Cartas de inverno, de A. Fernández Paz