martes, 10 de junio de 2014

O encanto da pedra cha, de Pere Tobaruela e Daniel Xove

Difícil elección a desta obra en banda deseñada para os benxamíns de As Estantigas, en primeiro lugar porque a idea xurde dun poema de Rosalía – e xa sabemos o que ocorre coa poesía, que ninguén a entende porque nos falta cultura lectora e nos sobran pantallas coas que alelarnos- e  segundo, porque a rapazada tamén ten problemas coa linguaxe visual.
            Non podía ser menos no noso Centro: o álbum ilustrado, pese a presentar unha historia chea de misterio e fantasía, resulta un tanto espesa e impenetrable, o que conduce aos cativos á desorientación. Porén, tras unha lectura detallada, acabaron identificando a mensaxe que contiña no seu interior: o mundo real está cheo de perigos e incitacións para os adolescentes. Non foi ata entón que ese encanto do título se lles amosou claro e diáfano, forzándoos a buscar unha solución asequible a todos: evitar as posibilidades de risco na medida do posible e compartir os medos cos demais.
            En canto ao aspecto formal tamén fixo falta unha introducción minuciosa para poder descubrir no texto e nas imaxes todos os detalles que a eles se lles escapan, empezando polas lendas de mouros e tesouros agochados nos versos rosalianos, e rematando pola importancia que no cómic teñen a forma das viñetas e bocadillos, os iconos, a xestualidade, a secuenciación, os encuadres e a cor.  E resultou curioso que fose esta última á que eles deron maior importancia, pois nesta obra a cor é un elemento fundamental da narración, cáseque unha personaxe máis.
            Así naceu a idea de elaborar unha teoría completa sobre o uso das distintas tonalidades por parte do ilustrador do álbum e o seu significado ao longo da historia. Eis o noso traballo:

No hay comentarios:

Publicar un comentario